Δεν καμώνομαι σκέψεις, μόνο όνειρα… Τα πασπαλίζω με μαύρη ζάχαρη και κανέλλα. Τα ξεροψήνω στους 200 βαθμούς Κελσίου για να κάνουν κρακ όταν σπάνε. Για να αντέχουν στο μούλιασμα μιας νυχτερινής βροχής. Για να’ναι γλυκά σαν το βλέμμα σου καρδιά μου και να μυρίζουν όμορφα. Ονειρεύομαι αρώματα και μουσικές κι ένα κρακ στην καρδιά γιατί κι εκείνο πρέπει…
1 σχόλιο:
:)
Δημοσίευση σχολίου