Σκέπτομαι, δεν θέλω να γράφω άλλο… βλέπω τις λέξεις να αιωρούνται στο μυαλό μου κι εγώ να τις τακτοποιώ στο χαρτί, στην οθόνη, χωρίς να τις ρωτήσω εάν αυτό επιθυμούσαν εξαρχής, αν είναι ευχαριστημένες με το νόημα που τους δίνω. Ειδικά τις πιο μεγάλες, αυτές που είναι πολυσύνθετες κι ενήλικες από καιρό ή εκείνες που παράγουν τόσες άλλες, ποια είμαι εγώ να τις κρατώ ακόμη από το χέρι και να μην τις αφήνω ελεύθερες να μου δείξουν εκείνες το δρόμο;
Σκέπτομαι πως ήρθε η ώρα να βουτήξω και πάλι τα πινέλα μου σε μια πολύχρωμη παλέτα. Ν’ αφήσω τις λέξεις να σωπάσουν και ν’ αφηγηθώ με τις εικόνες όσα ζω κι ό,τι επιθυμώ. Και να πάρω το ψαλιδάκι και την UHU μου vα παίξω με τις φωτο που αγαπώ…
Κι ύστερα, ας έρθουν κι οι λέξεις αν το επιθυμούν, να διαλέξουν τη θέση τους μέσα στους πίνακές μου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου