Σελίδες

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Γιάννης Πετρής: "Timete Deum 2" @ bar tessera

Η ζωγραφική αναπαράσταση της ανθρώπινης μορφής, μέσα από σύγχρονες εικόνες παρμένες από τα media, τη μόδα ή το lifestyle, σε κενό χώρο, επαναπροσδιορίζει την έννοια του ''ωραίου'' ως προτύπου στην κοινωνία του σήμερα, της γενικευμένης αβεβαιότητας και της κρίσης των αξιών.

Ακουαρέλες αφαιρετικές, ρευστές και μονοχρωματικές, κολάζ που επανεξετάζουν τη σημασία των στοιχείων σε μια νέα σύνθεση-πραγματικότητα, με διάθεση υπερρεαλιστική και κάρβουνα με αναφορές στο ύστερο μπαρόκ, συνθέτουν την έκθεση με τίτλο «TIMETE DEUM 2».

Μία φράση σημειολογική που ορίζει τις ηθικές αξίες και εσωκλείει την αίσθηση του αιώνιου φόβου της ανθρώπινης ύπαρξης.

bar tessera - Κολοκοτρωνη 25 (Στοά Πραξιτέλους)
29/11 - 18/12/2010

Καρδιά μου

Σ’ ευχαριστώ για όλες τις καρδιές που μου χαρίζεις …
Για αυτές που φορώ, για αυτές που κρατώ και αυτές που μου ψιθυρίζεις στ’ αυτί.
Για αυτές που έρχονται αναπάντεχα και φέρνουν χαμόγελα κι εκείνες που τις περιμένω κρυμμένη πίσω από την πόρτα.
Για αυτές που μου τραγουδάς για καλημέρα.
Για αυτές που μου στολίζουν το λαιμό.
Για αυτές που σχηματίζουν τα δάχτυλά σου και κουνιούνται ρυθμικά «τακ τακ τακ».
Για τις καρδιές που ζωγραφίζεις στα εξώφυλλα των περιοδικών.
Για το «καρδιά μου» που φωνάζεις τώρα από μέσα…
Μα αν σε ευχαριστώ περισσότερο για κάτι είναι για την δική σου που με συντροφεύει στα όμορφα και στα δύσκολα!
- Έρχομαι καρδούλα μου.

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

17 Νοέμβρη

Κάποιοι θυμομαστε, αμυδρα έστω, εκεινη την ημερα.
Κυρίως την λύπη και την αγανάκτηση στα προσωπα των δικών μας.
Και μετά την ελπίδα.
Αυτο ας κρατησουμε μόνο.

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Βόλτα στην Autostrada


Αυτή η λιακάδα (ενός καθαρού μυαλού) και του Νοεμβρίου, αναπάντεχη, γαλήνια, σχεδόν εαρινή, με κάνει να θέλω να ταξιδέψω… Να μπω στο αυτοκίνητο και να πάω πολλά χιλιόμετρα μακριά, να ταξιδέψω προς βορρά.

Μία φωτο από ένα άλλο ταξίδι, ο Δον Κιχώτης ετοιμος να πολεμήσει τους μυλους στην γερμανική ύπαιθρο που κοροϊδεύουν τους ανέμους την ίδια ώρα που η πρωϊνή λιακάδα σκάει μύτη στην autostrada.

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Εκλογές 2010

Μεθαύριο που θα μιλάμε πάλι για προβλήματα θυμήστε μου κι εμενα ότι έμεινα αμέτοχη (χωρίς ψήφο κ φωνη) σε αυτές τις εκλογές και μην με αφήσετε να μιλήσω τότε.


Την ώρα που η Ελλαδα απέχει απο τις κάλπες για να τιμωρησει την γενια του Πολυτεχνειου που μας οδηγησε ως εδω (μάλλον), το CINE+ (από το ψηφιακό μπουκέτο της ΕΡΤ) παρουσιάζει ντοκιμαντερ για την χουντα στα κρατη της Λατινικής Αμερικής...

Είναι περισσότερο έξυπνοι από όσο νόμιζα αν ειχαν σκοπό να μας ξυπνήσουν τέτοιους συνειρμούς.

(λίγο πριν κλείσουν οι κάλπες)

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

Έρωτας Ποίηση

Το ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ και η ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ ειναι ο ίδιος ο ερωτας, ζωγραφισμένος με οξείες, περισπωμένες και δασείες. Έτσι ακριβώς όπως θα 'πρεπε να δοξάζεται στην γλώσσα που τον γέννησε και τον αποθέωσε!


Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Χρόνια πολλά

Επιτρέψτε μου να εξαφανίζομαι αραιά και που… να κλείνω τα μάτια και να ονειρεύομαι στην αγκαλιά των φίλων μου.
Να ελπίζω και να προσεύχομαι.
Να μοιράζω όμορφες σκέψεις φωναχτά σε αυτούς που έχουν ανάγκη, σε μένα.
Να εύχομαι, να αντεύχομαι.
Να αγοράζω λουλούδια και να λέω Χρόνια Πολλά.
Και αν τα χρόνια δεν μετριόνται πια να λέω «θα σε σκέφτομαι πάντα με αγάπη».
Και να σου παίρνω λουλούδια που θα στολίζουν τα βάζα μου.
Επιτρέψτε μου να σφυρίζω φάλτσα μία μελωδία για ώρα πολλή.
Να σβήνω τα φώτα και τις οθόνες και να αφήνω τις φλόγες των κεριών να με οδηγούν.
Να φτιάχνω σκιές στους τοίχους.
Να αγαπώ.
Να θυμάμαι πόση αγάπη έχω πάρει,
να ζω.
Να σου αφιερώνω ένα τραγούδι, παλιό ρεμπέτικο, στρωτό.
Να σε χαζεύω στην φωτό στο κομοδίνο μου.
Να μου δίνεις δύναμη στα δύσκολα.
Να μου δίνεις ελπίδα μέσα από τις αναμνήσεις μου.
Να με κάνεις να κοιτώ μπροστά και να σ’αγαπώ (πολύ).
Να μην πάψω ποτέ να σε κουβαλώ σαν φυλαχτό στην καρδιά μου…
Χρόνια πολλά
θα σε θυμάμαι.

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Οι φίλοι μου είναι οι μουσικές τους

Οι φίλοι μου είναι οι μουσικές τους, οι ήχοι που τους ακολουθούν, τα βήματά τους στον χορό.

Οι φίλοι μου είναι ένα επίμονο σαξόφωνο μέσα στη νύχτα,
ενα σόλο πιάνο, καμιά φορά απλά μία φυσαρμόνικα.

Έχουν ονόματα και γιορτές, κι οι γιορτές τους είναι οι μουσικές τους και οι γιορτες ειναι οι χοροί μας.

Οι φίλοι μου είναι οι μουσικές τους και γι'αυτό τους αγαπώ, για τις μελωδίες που σου αφήνουν στα αυτιά ακόμη κι όταν είναι μακριά.