Σελίδες

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2018

Strolling around Anafiotika (pics)

𝗔𝗻𝗮𝗳𝗶𝗼𝘁𝗶𝗸𝗮 is a tiny cycladic island that lies in the Acropolis hilll. In nowadays only 45 cubic small houses remain to remind you the origin of their first inhabitants, carpenters and stone workers from Anafi island who came here in the middle of 19th century. This picturesque neighborhood is located in Plaka, the oldest area of Athens, and provides to visitors not only the illusion of strolling in an Aegean island but also the tranquility in the heart of a very busy city and an amazing view of Athens.
Many people even Athenians use to call Anafiotika a larger area of Plaka, truth is that this "village" starts where the classic urban neighborhood ends.
#iloveathens




















Τετάρτη 13 Ιουνίου 2018

Μακεδονία


Μεγάλωσα σε μια εποχή που Μακεδονία υπήρχε μία, κανείς μας τότε δεν μπορούσε να υποψιαστεί ότι θα υπήρχαν στο μέλλον τόσες νέες «Μακεδονίες»* να διεκδικούν και να υπονομεύουν τα σίγουρα στη ζωή σου.  


(* Όποιος πιστεύει ότι αναφέρομαι μόνο στη γείτονα είναι μικρόμυαλος)

Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2018

Γιατί φωτογραφίζω

Τράβηξα την πρώτη μου φωτογραφία πολύ πριν πιάσω στα χέρια μου εκείνη την αυτόματη Kodak με το τετράγωνο φορμάτ, απλά με παντομίμα.  Έχω χιλιάδες φωτογραφίες από τα πάντα στη ζωή μου, παρέες, οικογένεια, διακοπές, χαρές, λύπες, ταξίδια, τοπία, πρόσωπα, έγχρωμες κι ασπρόμαυρες...  Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με ράφια γεμάτα από φωτογραφικά άλμπουμ και κορνίζες.  Όσες φορές και να τα δω δεν θα τα βαρεθώ ποτέ.  Αγαπώ τις εικόνες όσο και τις λέξεις.  Είναι το "ακόμα μια φορά" που αλλάζει όλο το νόημα από κλικ σε κλικ, ανάλογα το φως ή αυτό που θα εμφανιστεί αναπάντεχα μπροστά στο φακό σου. Δεν έμαθα ποτέ να χρησιμοποιώ επαγγελματική μηχανή, με στοιχειώνει πάντα εκείνη η αυτόματη Kodak των παιδικών μου χρόνων και συνεχίζω με τις αυτόματες λήψεις των smartphones.  Υπάρχουν κουνημένες ή θολές φωτογραφίες που κρατάω για την στιγμή, υποκειμενικά κι αυτες τέλειες είναι, δείχνουν κάτι, συμβολίζουν κάτι.  
Αγαπώ τα παράθυρα και τα μυστικά που κρύβουν πίσω τους, τις πόρτες που σε οδηγούν σε άγνωστα δωμάτια, τα σύννεφα που σε ταξιδεύουν μακριά, τα βλέμματα των φίλων.

Παρασκευή 12 Ιανουαρίου 2018

#MeToo όντως;

Διαφωνώ κάθετα με το βιασμό και την παιδοφιλια, διαφωνώ με τη χρήση βίας, διαφωνώ με τη μισθολογικη κλίμακα ανάλογα φύλλου αλλά ως εκεί. Η Ντενέβ και οι υπόλοιπες Γαλλίδες έδειξαν στον κόσμο αυτό που πάντα υπήρχε, τη διαφορετική κουλτούρα μεταξύ 2 λαών, Ευρωπαίων (πόσο μάλλον Γάλλων) και Αμερικάνων (ειδικά στον έρωτα). Ναι, κανενας να μην μπορεί να αποφασίζει για το σώμα μου πλην εμού αλλά να έχει το δικαίωμα να το θαυμάζει και να το φλερτάρει. Παντού υπάρχουν όρια, ο κόσμος δεν είναι άσπρο μαύρο. Θα κυλισθουμε σε εναν καλλιτεχνικό Μεσαίωνα αν κρίνουμε τους καλλιτέχνες μόνο σαν ανθρώπους με πάθη και οχι ως ταλέντα που γεννιούνται από αυτά τα πάθη. Να τους τιμωρουμε για το πρώτο οπως τον καθένα μας χωρίς όμως να τους αφαιρούμε το δικαίωμα στο δεύτερο. Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο Σπέισι θυμήθηκα τον Τσάρλι Τσαπλιν που παντρευοταν κοριτσια 13-15 ετων και στο τέλος βρήκε καταφύγιο στην Ελβετία, ευτυχώς δεν έσβησαν το έργο του και δεν αλλοίωσαν τον χαρακτήρα του στις ταινίες.  Ο πουριτανισμος στην Αμερική έχει θρέψει πολλά κινήματα και πολλές σκοτεινές εποχές στην ιστορία της.  Σήμερα οι γυναίκες πολεμούν για τα δικαιώματα τους στην ίδια χώρα που ψήφισαν εναν μισογυνη πρόεδρο και ρίχνουν τα πάντα στο ίδιο καζάνι. Τιμωρήστε τους κακούς αξιοκρατικά και βάσει νόμων, μην τιμωρείτε την (δική σας) ομορφιά και τον (δικό τους) θαυμασμό.