H NYXTA

Δεν πέρασε η νύχτα … κι ας ξέφυγαν οι δείκτες μπροστά. 
Μην μου θυμώνεις όταν σου μιλώ, στο ίδιο όνειρο, στον ίδιο εφιάλτη βρεθήκαμε πάλι. 
Εσύ έψαχνες από κάπου να πιαστείς κι εγώ κάποιον για να φύγω. 
Μία ηλιαχτίδα, ένα γράμμα, ένα ντριν… 
Τίποτε δεν υπήρξε. 
Όλα ερήμην μας γίνονταν σ’αυτήν την ζωή. 
Στην άλλη; 
Μην μου θυμώνεις που ακόμη μετρώ αστέρια κι ευχές. 
Κάτι μέσα μου ελπίζει στο φως.  
Κάποιες κουβέντες που δεν τολμήσαμε ποτέ. 
Λέξεις και πάλι λέξεις… 
Κι εγώ σκαλίζω το αλφάβητο για να θυμηθώ… 
Πόσο εύκολα γράφονται οι λέξεις; 
Μητέρα, έρωτας, παιδί, ζωή. 
Αγάπη. 
Στέρεψα από δαύτες. 
Oι νύχτες μου είναι λευκές, ένα καραγκιόζ-μπερντέ… 
Μην μου θυμώνεις που το μόνο που έμεινε πια είναι η σκιά σου.