Την είχαμε πάντα αυτή την μανία της φωτογράφισης ή την αποκτήσαμε πρόσφατα με τα σόσιαλ μήντια; Μας βοήθησε το ότι ανακαλύψαμε τις οθόνες 5 και 7 μέγκα-πίξελ στα σμαρτ φονς ή μήπως αυτά πρώτα κατάλαβαν την δική μας ανάγκη για (αυτο)προβολή και παρέα με τον Ζουκερμπεργκ και τα άλλα παιδιά μας οδήγησαν εκεί; Πες πως όλα ξεκίνησαν από ένα «προφίλ», πρώτη φορά είδα τόσες φωτογραφίες με ένα χέρι, έναν ώμο (συχνά ήταν ο δικός μου), συνήθως κοιτώντας ψηλά και λοξά. Και μετά τις «προφάιλ πικ» ήρθαν οι φωτό της παρέας, πάλι ένας ώμος αλλά περισσότερα πρόσωπα, κάποια κομμένα λίγο, κάποια ζαλισμένα από τα πολλαπλά φλας μέχρι να πετύχει η φωτό. Κι ύστερα ήρθαν οι στιγμές στην πόλη, στην εξοχή, στο σπίτι, στο γραφείο, στο ντουλάπι του μπάνιου, στο καθρεφτάκι του οδηγού, στο κοτέτσι (αν είχαμε). Κι εγώ μαζί, πρώτη και καλύτερη σε όλα αυτά. Κι ας μην θέλω να δείχνω δημόσια τις προσωπικές μου στιγμές ή το πρόσωπό μου. Γιατί δηλαδή ο Nikos-Now-Αλιάγας (http://twitpic.com/photos/nikosofficiel) μπορεί κι εγώ όχι; Οκέι, παραδέχομαι ότι είναι καλύτερος από μένα, αλλά κι αυτός κάπως έτσι δεν ξεκίνησε και τώρα (δλδ. νάου) όταν βλέπεις πειραγμένη φωτό από το άι-φον αυτόματα σκέφτεσαι αυτόν; Κι ας λυσσάνε οι επαγγελματίες φωτογράφοι με αυτό. Βρε παιδιά, όλο το νόημα αυτό δεν είναι; Να κάνουμε μόνοι μας αυτά που άλλοι έκαναν πριν για μας (καταλήγουμε ότι πρέπει να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα).
Εγώ την αλήθεια μου θα σας την πω. Από παιδάκι φωτογράφιζα τα πάντα. Στο σπίτι μου πάντα υπήρχαν δεκάδες κορνίζες με φωτό (τελευταία τις έκοψα για άλλους λόγους). Αλλά αυτή την αμεσότητα με τους υπόλοιπους και την ευκολία, να τραβάς, να σηκώνεις και ξαφνικά να έχεις την δική σου γκαλερί και λόγο για αυτήν την απέκτησα τελευταία και μου αρέσει πολύ. Εσάς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου