Τζιν τόνικ

Βότκα σε ψηλό ποτήρι με πολύ πάγο και μια φέτα λεμόνι.  Δίπλα στο πακέτο τα τσιγάρα σου.  Μην καπνίζεις άλλο, σου λέω και σπρώχνω το τασάκι παραπέρα.  Με ενοχλεί ο καπνός σου ακόμη κι εδώ στην άκρη του κόσμου σ’ αυτή τη βεράντα. Με ενοχλεί η μυρωδιά που αφήνει στα ρούχα σου και στο φιλί σου. Δεν στο λέω αυτό, ξέρω πως σε θυμώνει.

 

Τζιν τόνικ, με πολύ πάγο και λάιμ.  Δίπλα το κινητό μου κουδουνίζει στον ήχο του εμ-εμ-ες.  Με κοιτάς περίεργα μα εγώ κοιτώ το φεγγάρι που πλημμυρίζει την οθόνη μου, χωρίς θέμα, χωρίς κείμενο, μόνο ένα φεγγάρι τεράστιο από ένα νούμερο γνωστό. Δεν είναι καν καταγεγραμμένο.  Σε ποιό όνομα, με τί στοιχεία, γιατί και πώς να σε ξαναβάλω στο παρόν μου;  Κι απόψε μου στέλνεις το ίδιο φεγγάρι που φέγγει κι εδώ αλλά από τα δικά σου μάτια χιλιάδες χιλιόμετρα και μία θάλασσα μακριά.  Λες και θα το χαζέψουμε μαζί σαν άλλοτε, λες και πίνουμε παρέα –σαν τώρα καλή ώρα– κάτω από την πανσέληνο.

Τί συνήθιζες να πίνεις;  Δεν θυμάμαι πια…  

Είναι όμορφο το φεγγάρι απόψε, κι άσε τη νύχτα να μυρίζει καπνό.  

- Ποιος είναι;

- Άγνωστο νούμερο, λάθος.

Ντηλήτ.