Δεν ανήκω εδώ.
Η δική μου
πατρίδα γέννησε πολιτισμό.
Στη δική μου
πατρίδα η φωτιά σε ανθρώπινο χέρι έφερνε δημιουργία κι όχι καταστροφή.
Οι
συγκεντρώσεις πολιτών ήταν μέρος της δημοκρατίας, η Αγορά γεννήθηκε στην πόλη
μου. Στην πόλη μου σήμερα γκρεμίζεται η
Αγορά με μικρό και κεφαλαίο άλφα.
Δεν ανήκω
εδώ.
Μεγάλωσα
σηκώνοντας περήφανη τη σημαία μου. Σήμερα κάθε τιμή στο πρόσωπό της με
χαρακτηρίζει φασίστα.
Δάκρυσα στο «Εδώ
Πολυτεχνείο», σήμερα βουρκώνω από αγανάκτηση και οργή για τους «τελευταίους
ήρωες» που μας οδήγησαν στο χρέος.
Δεν ανήκω
εδώ.
Το μόνο χρέος
που είχα ως σήμερα ήταν ηθικό και όχι οικονομικό. Κάποιοι αλήτες με υποχρεώνουν
να υιοθετήσω το δεύτερο, να αποκτήσω έγνοιες, φόβο, κατάθλιψη. Γιατί; Κι εσύ το ίδιο νιώθεις. Γιατί; Πόσο άβουλοι γίναμε; Τόσο ώστε στη Βουλή μας να στέλνουμε τον
μονόφθαλμο ως βασιλιά των τυφλών.
Δεν ανήκω
εδώ.
Οι φίλοι μου,
οι γνωστοί μου, απογοητευμένοι την κάνουν σιγά-σιγά. Μεγαλώσαμε έχοντας μάθει
να εργαζόμαστε ασταμάτητα μέρα και νύχτα, τι να κάνουμε σε έναν τόπο που δεν
δουλεύουν οι μηχανές;
Πίστευα ότι η
πατρίδα μου είχε ιδανικά, τελικά έχει μόνο χρέη.
Οι
κυβερνώντες αναρωτήθηκαν ποτέ όλοι αυτοί οι άνεργοι και άστεγοι πώς τη βοηθούν να
ξεχρεώσει; Ποτέ.
Τι είναι η
πατρίδα μου λοιπόν;
Ένας τόπος με
λιγότερα σχολειά επειδή δεν έχουν θέρμανση τον χειμώνα. Πόσο εύκολο είναι να χειραγωγήσεις
έναν λαό αγράμματο… παραδείγματα πολλά. Πόσο εύκολο είναι να χειραγωγήσεις ένα
λαό που πεινάει και έχει αγανακτήσει…
Τι είναι η
πατρίδα μου;
Ο τόπος που γεννάει
ποιητές, που σκοτώνει συνταξιούχους, που ξεφτιλίζει καρκινοπαθείς, που διώχνει νέους,
που σαπίζει στο ξύλο ό,τι διαφορετικό, που έχει χιλιάδες πεινασμένα παιδιά κλεισμένα
στο σπίτι τους, που ξεπουλάει ιδανικά, που λες «Ζητείται ελπίς» για να
συνεχίσεις.
Δεν ανήκω
εδώ.
 |
| Credits: Kat d' Athènes ® |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου