Γυμνή, στην άκρη του καναπέ.
Με 2 βελόνες πλεξίματος να πλέκεις τις λέξεις που θα φορέσεις στο κορμί σου μετά. Να ξεχωρίζεις τις κόκκινες από τις μαύρες με σχέδια στις μανσέτες και στο γιακά. Τα χέρια σου δουλεύουν ασταμάτητα, το βλέμμα σου μαγνητισμένο από την πανσέληνο έξω απ’ το παράθυρό σου. Τα Θέλω σου σερβιρισμένα με πάγο σε ψηλό ποτήρι ακουμπισμένα μπροστά σου. Διψάς αλλά δεν σταματάς να πλέκεις… Δεν προλαβαίνεις λες, κι ο πάγος λιώνει. Τα Θέλω σου νερωμένα επειδή βιάζεσαι να ντυθείς. Κι οι λέξεις γίνονται ζακέτα που τυλίγεται στο σώμα σου, κλείνει το κουμπί στο στήθος γύρω απ’ τη λέξη «κλεμμένες» και παρακάτω το δεύτερο στη λέξη «στιγμές». Και μέσα εσύ, ανέγγιχτη όπως τα Θέλω σου. Σε ζορίζουν τα κουμπιά, μια ζώνη χρειάζεσαι, να τη δένεις στη μέση, να τη φέρνεις βόλτα, ένα τραγούδι σε πλέξη αλυσίδα, να μην ξεχειλώνει και να μην θυμίζει τίποτε.
Καλυμμένη με τις λέξεις της ζωής της στην άκρη του καναπέ.
Γυμνό σκυμμένο στην άκρη του καναπέ, 2003
Λάδι σε μουσαμά (20x30εκ) του Γιώργου Ρόρρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου