Πως με βασανίζουν τα ηλιοβασιλέματα στις 42 ίντσες όταν είμαι μόνη σπίτι.
Κόσμος που ερωτεύεται και ανταλλάσει βλέμματα, χαμόγελα, φιλιά, συνήθως σε μία παραλία (μαγική) κάτω από ένα ροζ μωβ ουρανό, κι εγώ… Εγώ αγκαλιά με το τηλεκοντρόλ, την σακούλα τα τσιπς που κάνει κριτς-κριτς και δεν σε αφήνει να ακούσεις τι της ψιθυρίζει ο πρωταγωνιστής (ντάμνιτ), το τουήτα και ένα ποτήρι δροσερό κρασί (καταραμένες αμυγδαλές)… Κι έξω είναι Απρίλης αλλά ήρθε ανάδρομος και βροχερός και δεν μπορείς να τον χαρείς (ντάμνιτ δις).
Πως με βασανίζουν οι έρωτες (των άλλων) και τα γλυκανάλατα φιλιά μεγεθυμένα στην οθόνη μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου