Κυνηγάς την ηλιαχτίδα σου σε στενά δρομάκια και παρκινγκ θηρία εμπορικών, σκουντουφλάς, πέφτεις, σκίζεις το γόνατο σου, άλλο ένα οικόπεδο λες, λίγο βάμμα ιωδίου και συνεχίζεις.
Κυνηγάς την αλήθεια σου μέσα σε κιτρινισμένα τετράδια, σε παλιές φωτο, ξεχασμένες κασέτες, παίζεις τον πάγο στο στόμα σου και κουνάς νευρικά το ποτήρι. Γυρνάς ανάποδα την κορνίζα στο κομοδίνο, δεν είναι εκεί.
Κυνηγάς μια υποψία σε σκοτεινούς χώρους, φορεμένα ρούχα κι αναπάντητες κλήσεις αλλά δεν ξέρεις τι θέλεις να βρεις και δεν ησυχάζεις, να το βρεις… να μην το βρεις…
Κυνηγάς την ευτυχία σου εδώ κι εκεί, «σε λάθος μέρη» φωνάζει η μάνα σου, σε υλικά αγαθά που φθείρονται σκέφτεσαι δυνατά, σε αγάπες που πέρασαν, ρίζωσαν ή έφυγαν, δεν έχει σημασία πια, ευτυχία είναι, πάει κι έρχεται κι εσύ εκεί, ακόμη την κυνηγάς.
Κυνηγάς την επιτυχία από μικρό παιδί, σχολείο, καριέρα, οικογένεια, και ξαφνικά επαναπροσδιορίζεις τις προτεραιότητες σου και λες λάθος έκανα τόσον καιρό, άλλα όνειρα έπρεπε να κυνηγήσω αλλά δεν το σκέφτηκες όταν ήταν καιρός.
Τρέχεις, πέφτεις, σηκώνεσαι, είσαι μόνος, με παρέα, πάλι μόνος, με παιδιά ή χωρίς, έχεις υποχρεώσεις αλλά και χοντρό μαρκαδόρο (ενίοτε), τραύματα και γιατρειές, γρήγορες ανάσες, κοφτές ανάσες, ξαναείσαι μόνος σου αλλά έχεις τόσους άλλους μόνους τους απέναντι σου –ψηφιακή μοναξιά ή ψηφιακή κοινωνική ζωή, πως το λένε; – δεν απαντάς στα μηνύματα και βαριέσαι τα τηλέφωνα για Χρόνια Πολλά αλλά σ’ αρέσουν οι καρό πιζάμες σου, τα φωτάκια, η αστερόσκονη, ο ΆηΒασίλης και ο Πήτερ Παν.
Κυνηγάς ένα χαμένο φιλί στο βάθος του διαδρόμου.
Κρεβατοκάμαρα.
Καληνύχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου