The End of an Era

Απόψε έκλεισαν την ΕΡΤ, η μόνη συντροφιά πέραν της οικογένειας μου που είχε παραμείνει στη ζωή μου σταθερά όσο με θυμάμαι. 

20 χρόνια πριν εμφανιστεί η ιδιωτική τηλεόραση ήταν εκεί για να μου προσφέρει τα πάντα, ακόμη και αργότερα όταν οι άλλοι σνόμπαραν όσα μου άρεσαν.  Ακόμη κι αν σιχτίριζα το χαράτσι της, τις απεργίες της, τους διορισμούς της, ήταν το κανάλι (ή καλύτερα, το μπουκέτο καναλιών/σταθμών) που επέλεγα να παρακολουθώ από τότε που και οι δύο ήμασταν μωρά. 

Δεν με ρώτησε κανείς. Δεν μου απεύθυνε το λόγο κανένας. Ας ζητούσαν από εμάς ένα πλάνο εξυγίανσης της αφού οι ίδιοι δεν μπορούσαν.

Στην χώρα του "πονάει κεφάλι, κόβω κεφάλι" και των μονομερών αποφάσεων δεν μπορεί να ‘κυματίζει’ καμία σημαία σε δημόσιο κανάλι, κάτι τέτοιο θα δήλωνε Δημοκρατία και θα ζούσαμε σε Ουτοπία. 

Η ΕΡΤ δεν είναι η αρχή, δυστυχώς δεν είναι ούτε το τέλος. 

«Όταν ήρθαν να πάρουν»

Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν κομμουνιστής.

Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν τσιγγάνος.

Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν Εβραίος.

Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει.

Μπέρτολτ Μπρεχτ