Στην παραλία, να έχει σηκώσει αέρας και να κυνηγάς ένα παρεό με πράσινα πουλιά και κόκκινα λουλούδια… Και να φεύγει τόσο μακριά που να χάνεται από τον φακό σου.
Τρίτη 26 Ιουνίου 2012
Κυριακή 10 Ιουνίου 2012
Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012
Μπάρμπι
Δένω τα μάτια μου για να μην βλέπω αυτά που
κάνουν δίπλα μου μα έτσι τα κάνουν
και σε μένα. Κι εγώ δεν έχω φωνή να υψώσω και να πω «ξεκουμπιστείτε,
μαζευτείτε στην φωλιά σας», μου την αντάλλαξαν με τσιρίδες στα δελτία των οκτώ,
και στα ρεφραίν ανούσιων βλαχοπόπ τραγουδιών. Δένω τα μάτια μου για να συνηθίσω το σκοτάδι
που θα με ρίξουν ξανά, αυτοί που χρόνια
λογάριαζα για φίλους, που δάνειζαν τις τράπεζες και τα αφεντικά μα τώρα δεν
ζητούν, απαιτούν τα πάντα κι άλλα τόσα πίσω. Είμαι μια Μπάρμπι που ονειρεύεται ξέγνοιαστες
βόλτες με ανοιχτή την οροφή δίπλα στην παραλία αλλά δένω τα μάτια μου για να
μην δω το πωλητήριο που έχουν φορέσει στα καλοκαίρια μου, στα κύματά μου, στις αμμουδιές
και στις γρανίτες μου. Έμαθα να ζω έτσι,
κάνοντας όνειρα και φορώντας ροζ, το
τίμησα τόσο πολύ στα γιάπικα χρόνια το μαύρο, γιατί δεν με αφήνετε να ζήσω όπως
μου υποσχεθήκατε χρόνια πριν;
Είμαι μια Μπάρμπι σε μια
βιτρίνα με πολιτικάντηδες Τρανσφόρμερς που έρχονται σε οργασμό στην σκέψη ότι κυβερνούν αυτό τον τόπο...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)