Έχω τρεις οδοντόβουρτσες, τουλάχιστον, μία σε κάθε σπίτι.
Τρία νεσεσέρ με τα απαραίτητα, κλάμερ, βούρτσες, τσιμπίδια, πούδρες, ένα σε κάθε σπίτι για περίπτωση ανάγκης που ίσως να ξεχαστώ.
Όλα αυτά μοιρασμένα σε 500 χλμ.
Στο ένα σπίτι έχω φυλαγμένες και κασέτες, από αυτές που θα δείχνω κάποτε στα ανίψια μου και θα αναρωτιούνται τι ακριβώς κοιτούν.
Έχω παντού φωτογραφίες των αγαπημένων μου και μουστάρδα μάιλντ στο ψυγείο.
Έχω αρρωστήσει και στα τρία, έχω αγαπήσει και στα τρία, έχω επιθυμήσει το ένα ή το άλλο πολλές φορές.
Έχω γράψει στους τοίχους των δύο με μαρκαδόρο και κηρομπογιά, έχω την αγαπημένη μου γωνιά σε κάθε ένα από αυτά, έχω παντού κάποια ρούχα κι από έναν μεγεθυντικό καθρέφτη.
Σε αυτόν αντανακλάται -σαν κοκκινο σπυράκι που πονά- η απουσία σου κάθε φορά που δεν είσαι εκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου