Θέλω να πάρω τον πυρετο μου και την υψηλή μου πίεση και να πάω για ύπνο.
Εναν ύπνο βαθύ όπου η χώρα μου δεν θα με πληγώνει, εγώ δεν θα την πληγώνω, θα με κερνάει δροσερό καρπούζι κι εγώ θα παίζω πεντόβολα στην ακρογυαλιά...
Θέλω να ζήσω στην Ελλάδα που αγαπώ και να μην με διωχνει, να ξαναζήσω την γύρα στην αγκαλιά του μπαμπά μου σε ενα πράσινο πάρκο της Αθήνας μια Κυριακή μεσημέρι χωρίς άγχος, φόβο, θυμό...
Όταν ήμουν μικρή φοβόμουν τα τάνκς, σήμερα αυτούς που ήταν απέναντι τους.
Εναν ύπνο βαθύ όπου η χώρα μου δεν θα με πληγώνει, εγώ δεν θα την πληγώνω, θα με κερνάει δροσερό καρπούζι κι εγώ θα παίζω πεντόβολα στην ακρογυαλιά...
Θέλω να ζήσω στην Ελλάδα που αγαπώ και να μην με διωχνει, να ξαναζήσω την γύρα στην αγκαλιά του μπαμπά μου σε ενα πράσινο πάρκο της Αθήνας μια Κυριακή μεσημέρι χωρίς άγχος, φόβο, θυμό...
Όταν ήμουν μικρή φοβόμουν τα τάνκς, σήμερα αυτούς που ήταν απέναντι τους.
2 σχόλια:
Ε αν φοβάσαι αυτούς που είναι απέναντι στα τανκς τότε να πας να γίνεις μπάτσος! Να σε βριζουμε και να σε φτύνουμε 'ανετα
Οπως βλέπεις παραπάνω γραφτηκε στις 5/5/10, αν ζεις στην Ελλάδα θα ειχες τουλάχιστον ακούσει για τους νεκρους της Marfin εκεινη την ημερα. Εκτος από Ανώνυμος και θυμωμένος, μάλλον είσαι και αδαής.
Δημοσίευση σχολίου