Και ξαφνικά ήρθε το φιλί απ΄το πουθενά να με παρασύρει. Να μου ζητήσει ραντεβού, να το χαρώ, να λαχταρήσω και πάλι. Κι έφερε μαζί του ένα φεγγάρι γεμάτο υποσχέσεις, τόσο μεγάλο και στρογγυλό που έλεγες, τη βγάζει δεν τη βγάζει τη νύχτα χωρίς να εκραγεί, χωρίς να σκορπίσει τα δικά μου θέλω σε ξένες στέγες κι απλωμένες μπουγάδες στα μπαλκόνια…
Και ξαφνικά ήρθε το φιλί σαν μια τρομπέτα βραχνή που σπάει τη νύχτα στα δύο κι η μια χτυπάει το πόδι ρυθμικά στο ξύλινο πάτωμα την ώρα που η άλλη ζαλισμένη μπερδεύεται σε βαμβακερά ιδρωμένα σεντόνια.
Φιλιά και κοκκινάδια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου