«Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να φοβάσαι να μείνεις μόνος σου και μετά τον χωρισμό να καταλήγεις αμέσως σε νέα σχέση και τούμπαλιν. Δεν χάνεσαι; Ξέρεις ποιός/-ά είσαι μετά;»
Να ξεκαθαρίσω τα πράγματα… Δεν σνομπάρω την τακτική αυτών που προχωρούν ασταμάτητα από την μία σχέση σε μία άλλη. Ούτε κατηγορώ την πληθώρα των σχέσεων στην ζωή ενός ανθρώπου. Απλά, αναρωτιέμαι… με δεδομένο πάντα πως φεύγεις από την σχέση πριν εμφανιστεί το νέο πρόσωπο γιατί τόσο γρήγορα θέλεις να βρεθείς αλλού; Και δεν αναφέρομαι σε σένα που τυχαία στο σούπερ μάρκετ ή στο μπαρ έπεσες πάνω στον επόμενο έρωτα αλλά σε σένα που Τετάρτη χώρισες, Πέμπτη πήγες στο σαλόν ντε μπωτέ για ολικό ρεκτιφιέ και Παρασκευή βγήκες λουστραρισμένη στο παζάρι. Αυτό θές; Πριν προλάβεις να ξεχάσεις έναν αριθμό τηλεφώνου να μάθεις ένα καινούργιο; Και πάλι, στο λέω, δεν είμαι κατά των πολλών σχέσεων, δεν θα βγάλεις με έναν άνθρωπο ούτε με δύο, συνήθως ούτε με δέκα όλη σου την ζωή. Αλλά εδώ μιλάμε για σχέσεις. Για αυτόν που θα σου πάρει ένα ΕΒΓΑ χωνάκι το βράδυ που θα το ζητάς, αυτήν που θα πέσει πάνω σου στο σινεμά σε μια ρομαντική κομεντί. Για σχέσεις που ξεφεύγουν από τα όρια ενός κουήν σάιζ (άντε κίνγκ για περισσότερα γούστα)…
Μου θυμίζει κάτι από Γυμνάσιο, από γραμμένα βιβλία δεκατετράχρονων που με μπλάνκο αλλάζουν τα ονόματα δίπλα στο «ΛαΒ ΦοΡ ΕβΑ»!
Πώς ξοδεύεσαι συνέχεια σε σχέσεις (που αν σταματήσεις να τρέχεις και τις δεις ψύχραιμα προφανώς θα καταλάβεις από πριν ότι έχουν σύντομη διάρκεια ζωής) αντί να (καλο)μάθεις λίγο τον εαυτό σου; Να έχεις προσωπικά γούστα που δεν θα αλλάζουν από σύντροφο σε σύντροφο. Να έχεις άποψη για το τι θες και να το ζητάς. Να μην κάνεις εκπτώσεις, να θέλεις αυτόν/-ην που έχεις δίπλα σου και όχι την αγάπη και την συντροφιά φορεμένα πάνω του/της.
Όταν μείνεις μόνος σου με τον εαυτό σου μπορείς να σκεφτείς όλα όσα δεν προλάβαινες ως τότε. Να ανακαλύψεις ότι υπάρχουν πράγματα που σου αρέσουν αλλά δεν το γνώριζες και άλλα που ίσως να αντιπαθείς αλλά δεν είχες τον χρόνο και τον ΧΩΡΟ να τα αξιολογήσεις.
Σε λένε Νίκη, Μαρία, Γιώργο. Όχι Νίκη-Θάνο-Πάνο-Αλέκο, Μαρία-Νίκο-Πέτρο-Άκη-Κώστα, Γιώργο-Εύη-Αννα-Ελένη-κλπ… Μην κουβαλάς μία ουρά από πίσω σου. Γίνονται απωθημένα που δεν ειπώθηκαν, δε πραγματοποιήθηκαν ποτέ και περνούν στην επόμενη σχέση. Κι αν μου πεις ότι τον αγαπούσες πολύ τον πρώην σου και χρειάζεσαι κάποιον για να τον ξεπεράσεις, ένα μεταβατικό στάδιο ας πούμε, τότε πριν τον βρεις πένθησε για αυτό που έχασες, βγάλτο από μέσα σου πριν μείνει αγκάθι για χρόνια εκεί που θα θέλεις να ακουμπήσεις μία νέα αγάπη.
Κάποιοι φίλοι ξέρω ότι θα μου στείλετε μηνύματα διαφωνίας, ξέρω ακριβώς και ποιοι, αλλά κάποιοι άλλοι κάντε τον κόπο και σκεφτείτε λίγο αν πράγματι ξοδεύεστε ανώφελα σε ένα πανηγύρι εικόνων κι εντυπώσεων…
Σας φιλώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου