Θέλω να ονειρευτώ ξανά

Θέλω να ονειρευτώ ξανά.  Την ζωή που δεν έζησα, τις μέρες που δεν ξημέρωσαν, τα βράδια που με προσπέρασαν με σβησμένα άστρα…

Θέλω να ονειρευτώ ξανά, μια κούνια να φτάνει ψηλά στον ουρανό, ένα ζευγάρι κόκκινες ριγέ κάλτσες πάνω-κάτω, μια αυλή με ροζ τριαντάφυλλα και μιαν ελιά. 

Θέλω να ονειρευτώ ξανά ένα κρυφτό στην γειτονιά, πεντόβολα στα σκαλιά της Λιλής, με σηκωμένο το φουστάνι για να μην τσαλακωθεί. Μία γρανίτα φράουλα μοιρασμένη στα τρία.

Θέλω να ονειρευτώ ξανά ένα απόγευμα με βροχή, μια κούπα αχνιστό μυρωδάτο τσάι πίσω από τζάμια ιδρωμένα και ανθισμένα τσαγερά.  Μια βόλτα στον Κήπο, με τα φύλλα να στάζουν στο ξεσκέπαστο κεφάλι σου και εμένα κρυμμένη κάτω από το φαρδύ σου κόκκινο μπουφάν. 

Θέλω να ονειρευτώ ξανά το πλατύ σου χαμόγελο, Κυριακάτικο και απογευματινό κι έναν έρωτα ζωγραφισμένο στο λευκό μου μακώ.  Μια γουλιά από το τσάι γιασεμί που μύριζε το φιλί μου.

Θέλω να ονειρευτώ ξανά τον κόσμο όπως τον έβλεπα μέσα από τα γαλάζια μου γυαλιά και ακόμα πιο πριν από κείνα τα γυαλιά – καρδιές που δεν θυμάμαι τι απογίναν.  Τα μάτια σου όταν τα πρωτοείδα, γαλάζια, μπλε, πράσινα, καστανά. Πόσα μάτια, πόσα χρώματα, πόσες κλεφτές ματιές…

Θέλω να ονειρευτώ ξανά όλα τα χρώματα που ξεθώριασαν στις φωτογραφίες (μας).

Όλους τους χορούς που ξέχασα τα βήματα τους, τις μπαλάντες που ξέχασα τα λόγια τους.  Το τραγούδι που μου είχες χαρίσει. Θέλω να ονειρευτώ ξανά το φεγγάρι να βουλιάζει στην λίμνη της Βουλιαγμένης και το κασετόφωνο να παίζει ροκ.

Θέλω να ονειρευτώ ξανά ένα πεισματάρικο παιδί που έμαθε να ζητάει Συγγνώμη.

Θέλω να ονειρευτώ ξανά πως δεν σε έχασα ποτέ, πως δεν έφυγα ποτέ, πως ήμουν πάντα εκεί μέχρι το τέλος και το τέλος δεν έχει ακόμη φανεί.