Λησμονιά

Λησμονιά μου συ και μέθη μου,

Όμορφη όταν κοιμάσαι το βράδυ

παραδομένη σε χρώματα λευκά,

Όταν ξαναζείς της μήτρας την πρώτη σου ασφάλεια.

Δεν διεκδικείς Τίποτα πια…

Δεν ονομάζεσαι σε Αγίων εορτές,

Χωρίς Αφιέρωμα – χωρίς Ανάθεμα

Δεν αναγνωρίζεις τη μυρωδιά του φόβου.

Αδιαφορείς.

Τα δένδρα των Εσπερίδων δεν καρποφορούν

Οι έρωτες γυμνοί στο φως

Τα πάθη που διαιωνίζονται

στέκονται μπροστά στα «μη»

κι ύστερα σε προσπερνούν.