Υπάρχουν μέρες που αγαπιόμαστε πολύ και άλλες που ζητάμε να περάσουν το δυνατόν γρηγορότερα για να μη νιώσουμε την απουσία… Μέρες που λογαριάζεις για 2 κι εκείνες που ακόμη και το 1 είναι βαρύ και δεν ξέρεις πια τι να ζητήσεις. Υπάρχει η παρουσία σου και η απουσία σου και δεν υπάρχει ο χρόνος, η στιγμή. Είμαστε τα 2 μισά που λειτουργούν σαν μονάδα ή τα ξεχασμένα μισά που ψάχνουν μέσα στο σκοτάδι; Και όταν είσαι εδώ και με αγαπάς δεν με πειράζει το σκοτάδι, δεν είναι πια βαθύ, δεν με τρομάζει. Όταν φεύγεις όμως, τα βήματά μου είναι μικρά, οι κινήσεις μου μετρημένες. Όταν μ’ αγαπάς απλώνω τα χέρια μου και φθάνω τον ουρανό, γίνομαι αεροπλανάκι και σε κάνω βόλτα στην λιακάδα του χαμόγελού σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου